اسید لاکتیک یک محصول ثانوی می‌باشد که توسط بافت‌های بدن و علی‌الخصوص توسط عضلات جهت دستیابی به انرژی به‌وسیله متابولیزه کردن گلوکز در غیاب اکسیژن تولید می‌گردد. گلوکز یا از طریق جریان خون و یا از طریق فرم ذخیره شده آن در عضلات (گلیکوژن) تأمین می‌گردد. از این سیستم انرژی‌رسانی به‌عنوان سیستم انرژی‌رسانی غیرهوازی (anaerobic) نام می‌برند.

▪ اسیدلاکتیک (در مقادیر زیاد) معمولاً در طول تمرینات سخت و نفس‌گیر تشکیل می‌گردد. مقدار زیاد اسیدلاکتیک در عضلات می‌تواند منجر به گرفتگی عضلانی گردد. 

▪ اسیدلاکتیک با تخمیر لاکتوز قند موجود در شیر باعث ترشی شیر می‌گردد. همین خاصیت اسیدلاکتیک باعث شده از آن به‌عنوان یک ماده مفید در مقاصد تجاری از قبیل تهیه پنیر، نوشیدنی‌های غیرالکلی (کوکاکولا، لیموناد) و موادغذائی دیگر استفاده گردد.

 

اسید لاکتیکی که به هنگام اجرای فعالیتهای ورزشی تشکیل میشود چه سرنوشتی دارد؟                        

نظریه کلاسیک در مورد سرنوشت اسید لاکتیک این است که بیشترین مقدار آن را از طریق چرخه کوری در کبد به گلیگوژن تبدیل می شود و در نتیجه برمقدار (( مصرف اکسیژن مازاد پس ورزش))(یعنی وام اکسیژن) می افزاید. در حالی که شواهد اخیر نشان می دهد که این امر واقعیت ندارد و اصولا اسید لاکتیک پس از پایان فعالیت ورزشی اکسیده می شود. به این معنی که،اسید لاکتیک به اسید پیرویک تبدیل می شود و در قلب، عضلات اسکلتی غیر فعال  وسایر اندامها به مصرف می رسد. بر آورد میشود که 70٪ از اسید لاکتیک تولید شده به هنگام ورزش اکسیده میشود،20٪ ان در تشکیل گلیکوژن نقش دارد و 10٪ بقیه به اسید امینه تبدیل می شود.

توجه کنید که اسید لاکتیک خیلی سریعتر با اجرای فعالیت سبک پس از قطع ورزش سنگین دفع می شود تا اینکه ورزشکار بدون حرکت باشد و استراحت کند. توجیه این مطلب بر اساس این واقعیت استوار است که فعالیت ورزشی سبک و مستمر فرایند اکسایش اسید لاکتیک در مرحله برگشت به حال اولیه که در دفع اسید لاکتیک موثر باشد حدود 30 تا 40 ٪ حدکثر مصرفی است. فعالیت شدید تر احتمالا سبب تولید اسید لاکتیک می شود و در نتیجه از سرعت دفع آن می کاهد.